ميركاظمي دوشنبه ۲۱ مهر ۹۹ ۲۱:۴۶ ۳۲ بازديد
در سالهاي اخير انتخاب اسم براي نوزادان اهميت زيادي دارد اسمي باكلاس و امروزي براي خيلي خانواده ها مهم است و يكي از حروف متداول در فارسي الف يا حرف a است در زير اسامي باكلاس و خاص براي شما قرارداده ايم.
آيينه(آئينه)
آيينه (آئينه) : (= آيينه و آينه) 1- سطح صاف و صيقل يافته شيشهاي يا فلزي كه تصوير را منعكس ميكند؛ 2- (به مجاز) (در تصوف) دل عارف كه حقايق در آن منعكس ميشود؛ 3-(در قديم) (در موسيقي ايراني) نوعي طبل يا زنگ كه از ...
معني اسم آيه
آيه : (عربي) 1- نشانه، نشان، معجزه، دليل، حجت، برهان؛ 2- اعجوبه، عجيبه. + ن.ك. آيت.
آينه
آينه: (= آيينه و آئينه)، ) آيينه (آئينه).
آينور(آينور)
آينور (آينور): (تركي ـ عربي) 1- روشنايي و فروغ ماه، نور ماه، نوراني مثل ماه؛ 2- (به مجاز) مهتاب؛ زيبارو.
آيناز
آيناز : (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + ناز)، 1- ماه قشنگ و زيبا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
معني اسم آينا
آينا: 1- (تركمني) به معني آيينه؛ 2- (تركي) آيينه، آبگينه، شيشه، شفاف، صورت سفيد و زيبا؛ 3- (به مجاز) زيبارو.
آيلين
آيلين : (تركي) هاله، اطراف ماه، هالهي ماه.
آيلي
آيلي : (تركي) مهتاب.
آيلر
آيلر: (تركي) 1- جمع ماه، ماه ها؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيلار
آيلار : (تركي) 1- زيبا و پاك، جمع ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيلا
آيلا : (تركي) هالهي ماه، هاله.
آيگين
آيگين : (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + گين = جزء پسين بعضي از كلمههاي مركّب به معني دارنده، همراه) 1- دارنده و همراه ماه؛ 2- (به مجاز) زيباروي.
آيگل (آيگل)
آيگل (آيگل) : (تركي ـ فارسي) 1- گل ماه، ماه گل، گل زيبا چون ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو و لطيف.
آيشين(آيشين)
آيشين(آيشين): (تركي) 1- به معني مثل و مانند ماه و ماهوار، شبيه ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا.
آيشِن (آيشن)
آيشِن (آيشن) : (تركي) 1- شبيه ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا رو.
آيسونا
آيسونا: (تركمني) 1- مرغابي ماه گونه، اردك وحشي چون ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيسودا (آيسودا)
آيسودا (آيسودا): (تركي) 1- ماه در آب؛ 2- (به مجاز) زيبا رو و با طراوت.
آيسو
آيسو : (تركي) (آي = ماه + سو = آب) 1- ماه و آب؛ 2- (به مجاز) زيبارو، با طراوت و درخشنده.
آيسن(آيسن)
آيسن(آيسن): (تركي) 1- به معني مانند ماه هستي؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيسل
آيسل : (تركي)1- به معني ماه شفاف، 2- مترادف معناي ائلسئون به معني وطن پرست؛3- (اَعلام) رود قابل كشتيراني در هلند به طول 116 كيلومتر در دهانهي شمالي رود راين كه به درياي آيسلمر ميريزد.
آيسانا
آيسانا : (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + سان (پسوند شباهت) + ا (اسم ساز))، 1- همچون ماه، به مانند ماه، ماه وش؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيسان
آيسان: (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + سان (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، همانند ماه، مهسا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيسا
آيسا: (تركي ـ فارسي) (آي= ماه + سا (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، شبيه به ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا رو.
آيرين
آيرين : 1- (كردي) آگرين، آهرين؛ 2- (در فارسي) آتشين.
آيدا
آيدا: (تركي) گياهي كه كنار آب ميرويد.
آيتن
آيتن: (تركي ـ فارسي) 1- به معني ماه بدن، ماه پيكر، برابر با ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيتكين
آيتكين: (تركي) مانند ماه.
آيتك
آيتك: (تركي ـ فارسي) 1- ماه تنها، ماه بي همتا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.
آيات
آيات: (عربي) جمع آيه، آيهها، نشانهها، علامتها.
آهو
آهو : 1- غزال، غزاله؛ 2- (به مجاز) معشوق زيبا؛ 3- (در قديم) (به مجاز) چشم زيبا؛ 4- (در قديم) (به مجاز) تندرونده، سريع العمل.
آوين
آوين : 1- (آو= آب + ين (پسوند نسبت))، به رنگ آب، مانند آب، زلال، پاك؛ 2- (در كردي) عشق.
آويشن
آويشن : (در گياهي) گياهي از تيرهي نعناعيان با گلهاي سفيد يا گلي و برگهاي كوچك، پونه صحرائي، پونه كوهي.
آويد
آويد : دانش، خرد، عقل. [در زبان اوستايي كلمههاي «آويد، ويد، ويدا» هر سه به يك معني به كار رفته است].
آواز
آواز : 1- هرنوع صدايي كه داراي آهنگ باشد، صداي آهنگين؛ 2- (در موسيقي ايراني) صدايي آهنگين معمولاً در قالب يكي از دستگاه هاي موسيقي سنتي، كه از حنجره ي انسان بيرون مي آيد و معمولاً با كلام همراه است؛ 3- (در موسيقي ايراني) ...
آوا
آوا : 1- آواز، بانگ، صوت؛ 2- عقيده، رأي؛ 3- صدايي كه به آواز خوانده ميشود يا از آلات موسيقي به گوش ميرسد؛ 4- (در قديم) شهرت، آوازه.
آنيه
آنيه : (عربي) 1- جمع اناء، ظرفها، ظروف؛ 2- از واژههاي قرآني.
آنيل
آنيل : (تركي) 1- به خاطر آورده شدن؛ 2- مشهور، نامي.
آنيسا
آنيسا : [آن در عرفان عشق و جوهر عشق + ياي(ي) ميانوند + سا (پسوند شباهت)]، به معني مانند عشق(؟).
آنيتا
آنيتا : (اوستايي) آراستگي، مهرباني، خوشرويي.
آنوشا
آنوشا: مذهب و كيش.
آنِسه
آنِسه : (عربي) (مؤنث آنس)، 1- زن نيكو؛ 2- دختر خانم؛ 3- زن نيكو زبان.
آنديا
آنديا : (اَعلام) نام همسر بابلي اردشير درازدست شهريار هخامنشي است. از او خبر زيادي در دست نيست جز آن كه از همسران محبوب پادشاه بزرگ ايراني بوده است.
آناهيد
آناهيد : (اوستايي) (= آناهيتا)، ( آناهيتا.
آناهيتا
آناهيتا : (اوستايي) 1- بيآلايش، پاك، به دور از آلودگي و ناپاكي؛ 2- (در اساطير) به معناي مادر مقدسِ نيالوده (= باكره)، برجسته ترين نماد مادينهي آريايي، نمايهي زن (= مادر كامل) است.
آناهيت
آناهيت : (اوستايي) (= آناهيتا)، ( آناهيتا.
آنالي
آنالي: (تركي) [از دو جزء آنا (مادر) + پسوند نسبت ساز (لي)] 1- دارندهي محبت؛ 2- برخوردار از محبت مادر؛ 3- مادر دار، داراي مادر.
آنا
آنا : (تركي) 1- زن، مادر، والده، مام؛ 2- زن سالخورده؛ 3- اساسي، پايه؛ 4- (اَعلام) (در ميتولوژي يونان) آناپرانا خواهر ملكه ديدون، Didon كه افسانهي او به هنگام كوچ مردم تروا به سرزمين هاي لاتين رواج يافت.
آميتيس(آمي تيس)
آميتيس(آمي تيس) : (اَعلام) شاهدخت ايراني دختر هووخشتر (شاه ماد) و نوهي كياكسار پادشاه ماد كه پس از آن كه نبرد بين شام و بابل و مصر با مادها به صلح انجاميد به خواست پادشاه وقت كه پدرش بود، به همسري بخت النصر پادشاه مصر ...
آمنه
آمنه : (عربي) (مؤنث آمن) 1- ايمن و بيخوف، در امن و امان؛ 2- (اَعلام) [حدود 46 پيش از هجرت] دختر وهب ابن عبد مناف ابن زهره و مادر پيامبر اسلام(ص).
آمال
آمال: (عربي) جمع امل، اميدها، آرزوها.
آلينا
آلينا: (به مجاز) زيبا و سرخ روي.
آلين
آلين : (آل= سرخ + ين (پسوند صفت ساز))، 1- سرخ گون، قرمز رنگ؛ 2- (اَعلام) (در قديم) نام روستايي در مرو، سفلاي رودخارقان.
آلما
آلما : 1- درخت سيب جنگلي؛ 2- (در تركي) سيب؛ [درخت سيب جنگلي را در رودسر سيب، هسيب و هسي و در توالش سف و در ارسباران و آستارا «آلما» ميخوانند].
آلاله
آلاله : (در گياهي) گياهي است از تيرهي آلالهها، شقايق، لالهي نعمان، لالهي قرمز.
آلاء
آلاء: (عربي) 1- نعمتها، نيكيها، نيكوييها؛ 2- از واژههاي قرآني.
آلا
آلا : (پهلوي) سرخ، سرخكمرنگ.
آگرين
آگرين: 1- آتشين، آذرين؛ 2- (در كردي) كنايه از آدم بسيار شجاع و پركار است.
آفرين
آفرين: 1- تحسين، ستايش، مدح، شكر، سپاس، تهنيت، تبريك؛ 2- نوايي در موسيقي؛ 3- (در قديم) درخواست و التماس از درگاه خداوند، دعا؛ 4- (در قديم) آفرينش.
آفريده
آفريده : 1- مخلوق، خلق شده، از نيستي هست گرديده؛ 2- بشر، انسان، آدمي.
آفتاب
آفتاب: 1- خورشيد، شمس، ستارهي نوراني (از ثوابت) مركز منظومه شمسي كه نور و حرارت زمين از آن است؛2- (به مجاز) نوري كه از خورشيد به زمين ميتابد، نور و تابش خورشيد؛ 3- (در قديم) (شاعرانه) (به مجاز) زنِ زيبارو؛ چهرهي زيبا.