اسامي خاص با الف

در سالهاي اخير انتخاب اسم براي نوزادان اهميت زيادي دارد اسمي باكلاس و امروزي براي خيلي خانواده ها مهم است و يكي از حروف متداول در فارسي الف يا حرف a است در زير اسامي باكلاس و خاص براي شما قرارداده ايم.

آيينه(آئينه)

آيينه (آئينه) :    (= آيينه و آينه) 1- سطح صاف و صيقل يافته شيشه‌اي يا فلزي كه تصوير را منعكس مي‌كند؛ 2- (به مجاز) (در تصوف) دل عارف كه حقايق در آن منعكس مي‌شود؛ 3-(در قديم) (در موسيقي ايراني) نوعي طبل يا زنگ كه از ...

معني اسم آيه

آيه :    (عربي) 1- نشانه، نشان‌، معجزه، دليل، حجت، برهان؛ 2- اعجوبه، عجيبه. + ن.ك. آيت.

آينه

آينه:    (= آيينه و آئينه)، ) آيينه (آئينه).

آي‌نور(آينور)

آي‌نور (آينور):    (تركي ـ عربي) 1- روشنايي و فروغ ماه، نور ماه، نوراني مثل ماه؛ 2- (به مجاز) مهتاب؛ زيبارو.

آيناز

آيناز :    (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + ناز)، 1- ماه قشنگ و زيبا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

معني اسم آينا

آينا:    1- (تركمني) به معني آيينه؛ 2- (تركي) آيينه، آبگينه، شيشه، شفاف، صورت سفيد و زيبا؛ 3- (به مجاز) زيبارو.

آيلين

آيلين :    (تركي) هاله، اطراف ماه، هاله‌ي ماه.

آيلي

آيلي :    (تركي) مهتاب.

آيلر

آيلر:   (تركي) 1- جمع ماه، ماه  ها؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيلار

آيلار :    (تركي) 1- زيبا و پاك، جمع ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيلا

آيلا  :    (تركي) هاله‌ي ماه، هاله.

آيگين

آيگين :    (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + گين = جزء پسين بعضي از كلمه‌هاي مركّب به معني دارنده، همراه) 1- دارنده و همراه ماه؛ 2- (به مجاز) زيباروي.

آي‌گل (آيگل)

آي‌گل (آيگل) :    (تركي ـ فارسي) 1- گل ماه، ماه گل، گل زيبا چون ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو و لطيف.

آيشين(آي‌شين)

آيشين(آي‌شين):    (تركي) 1- به معني مثل و مانند ماه و ماهوار، شبيه ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا.

آي‌شِن (آيشن)

آي‌شِن (آيشن) :    (تركي) 1- شبيه ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا رو.

آي‌سونا

آي‌سونا:    (تركمني) 1- مرغابي ماه گونه، اردك وحشي چون ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آي‌سودا (آيسودا)

آي‌سودا (آيسودا):    (تركي) 1- ماه در آب‌؛ 2- (به مجاز) زيبا رو و با طراوت.

آيسو

آيسو :    (تركي) (آي =  ماه + سو = آب) 1- ماه و آب؛ 2- (به مجاز) زيبارو، با طراوت و درخشنده.

آي‌سن(آيسن)

آي‌سن(آيسن):   (تركي) 1- به معني مانند ماه هستي؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيسل

آيسل :    (تركي)1- به معني ماه شفاف، 2- مترادف معناي ائل‌سئون به معني وطن پرست؛3- (اَعلام) رود قابل كشتيراني در هلند به طول 116 كيلومتر در دهانه‌ي شمالي رود راين كه به درياي آيسلمر مي‌ريزد.

آيسانا

آيسانا :    (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + سان (پسوند شباهت) + ا (اسم ساز))، 1- همچون ماه، به مانند ماه، ماه وش؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيسان

آيسان:    (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + سان (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، همانند ماه، مهسا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيسا

آيسا:    (تركي ـ فارسي) (آي= ماه + سا (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، شبيه به ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا رو.

آيرين

آيرين :    1- (كردي) آگرين، آهرين؛ 2- (در فارسي) آتشين.

آيدا

آيدا:    (تركي) گياهي كه كنار آب مي‌رويد.

آيتن

آيتن:    (تركي ـ فارسي) 1- به معني ماه بدن، ماه پيكر، برابر با ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آي‌تكين

آي‌تكين:    (تركي) مانند ماه.

آيتك

آيتك:    (تركي ـ فارسي) 1- ماه تنها، ماه بي همتا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيات

آيات:    (عربي) جمع آيه، آيه‌ها، نشانه‌ها، علامت‌ها.

آهو

آهو :    1- غزال، غزاله؛ 2- (به مجاز) معشوق زيبا؛ 3- (در قديم) (به مجاز) چشم زيبا؛ 4- (در قديم) (به مجاز) تندرونده، سريع‌ العمل.

آوين

آوين :  1- (آو= آب + ين (پسوند نسبت))، به رنگ آب، مانند آب، زلال، پاك؛ 2- (در كردي) عشق.

آويشن

آويشن :    (در گياهي) گياهي از تيره‌ي نعناعيان با گل‌هاي سفيد يا گلي و برگهاي كوچك، پونه صحرائي، پونه كوهي.

آويد

آويد :    دانش، خرد، عقل. [در زبان اوستايي كلمه‌هاي «آويد، ويد، ويدا» هر سه به يك معني به كار رفته است].

آواز

آواز :    1- هرنوع صدايي كه داراي آهنگ باشد، صداي آهنگين؛ 2- (در موسيقي ايراني) صدايي آهنگين معمولاً در قالب يكي از دستگاه  هاي موسيقي سنتي، كه از حنجره  ي انسان بيرون مي  آيد و معمولاً با كلام همراه است؛ 3- (در موسيقي ايراني) ...

آوا

آوا :   1- آواز، بانگ، صوت؛ 2- عقيده، رأي؛ 3- صدايي كه به آواز خوانده مي‌شود يا از آلات موسيقي به گوش مي‌رسد؛ 4- (در قديم) شهرت، آوازه.

آنيه

آنيه :    (عربي) 1- جمع اناء، ظرفها، ظروف؛ 2- از واژه‌هاي قرآني.

آنيل

آنيل :    (تركي) 1- به خاطر آورده شدن؛ 2- مشهور، نامي.

آنيسا

آنيسا :    [آن در عرفان عشق و جوهر عشق + ياي(ي) ميانوند + سا (پسوند شباهت)]، به معني مانند عشق(؟).

آنيتا

آنيتا :    (اوستايي) آراستگي، مهرباني، خوشرويي.

آنوشا

آنوشا:    مذهب و كيش.

آنِسه

آنِسه :    (عربي) (مؤنث آنس)، 1- زن نيكو؛ 2- دختر خانم؛ 3- زن نيكو زبان.

آنديا

آنديا : (اَعلام) نام همسر بابلي اردشير درازدست شهريار هخامنشي است. از او خبر زيادي در دست نيست جز آن كه از همسران محبوب پادشاه بزرگ ايراني بوده است.

آناهيد

  آناهيد :    (اوستايي) (= آناهيتا)، ( آناهيتا.

آناهيتا

آناهيتا :    (اوستايي) 1- بي‌آلايش، پاك، به دور از آلودگي و ناپاكي؛ 2- (در اساطير) به معناي مادر مقدسِ نيالوده (= باكره)، برجسته ترين نماد مادينه‌ي آريايي، نمايه‌ي زن (= مادر كامل) است.

آناهيت

آناهيت :    (اوستايي) (= آناهيتا)، ( آناهيتا.

آنالي

آنالي:    (تركي) [از دو جزء آنا (مادر) + پسوند نسبت ساز (لي)] 1- دارنده‌ي محبت؛ 2- برخوردار از محبت مادر؛ 3- مادر دار، داراي مادر.

آنا

آنا :    (تركي) 1- زن، مادر، والده، مام؛ 2- زن سالخورده؛ 3- اساسي، پايه؛ 4- (اَعلام) (در ميتولوژي يونان) آناپرانا خواهر ملكه ديدون، Didon كه افسانه‌ي او به هنگام كوچ مردم تروا به سرزمين هاي لاتين رواج يافت.

آميتيس(آمي تيس)

آميتيس(آمي تيس) :  (اَعلام) شاهدخت ايراني دختر هووخشتر (شاه ماد) و نوه‌ي كياكسار پادشاه ماد كه پس از آن كه نبرد بين شام و بابل و مصر با مادها به صلح انجاميد به خواست پادشاه وقت كه پدرش بود، به همسري بخت النصر پادشاه مصر ...

آمنه

آمنه :    (عربي) (مؤنث آمن) 1- ايمن و بي‌خوف، در امن و امان؛ 2- (اَعلام) [حدود 46 پيش از هجرت] دختر وهب ابن عبد مناف ابن زهره و مادر پيامبر اسلام(ص).

آمال

آمال:    (عربي) جمع امل، اميدها، آرزوها.

آلينا

آلينا:   (به مجاز) زيبا و سرخ روي.

آلين

آلين :    (آل= سرخ + ين (پسوند صفت ساز))، 1- سرخ گون، قرمز رنگ؛ 2- (اَعلام) (در قديم) نام روستايي در مرو، سفلاي رودخارقان.

آلما

آلما :    1- درخت سيب جنگلي؛ 2- (در تركي) سيب؛ [درخت سيب جنگلي را در رودسر سيب، هسيب و هسي و در توالش سف و در ارسباران و آستارا «آلما» مي‌خوانند].

آلاله

آلاله :    (در گياهي) گياهي است از تيره‌ي آلاله‌ها، شقايق، لاله‌ي نعمان، لاله‌ي قرمز.

آلاء

آلاء:    (عربي) 1- نعمت‌ها، نيكي‌ها، نيكويي‌ها؛ 2- از واژه‌هاي قرآني.

آلا

آلا :    (پهلوي) سرخ، سرخ‌كم‌رنگ.

آگرين

آگرين:    1- آتشين، آذرين؛ 2- (در كردي) كنايه از آدم بسيار شجاع و پركار است.

آفرين

آفرين:    1- تحسين، ستايش، مدح، شكر، سپاس، تهنيت، تبريك؛ 2- نوايي در موسيقي؛ 3- (در قديم) درخواست و التماس از درگاه خداوند، دعا؛ 4- (در قديم) آفرينش.

آفريده

آفريده :    1- مخلوق، خلق شده، از نيستي هست گرديده؛ 2- بشر، انسان، آدمي.

آفتاب

آفتاب:    1- خورشيد، شمس، ستاره‌ي نوراني (از ثوابت) مركز منظومه شمسي كه نور و حرارت زمين از آن است؛2- (به مجاز) نوري كه از خورشيد به زمين مي‌تابد، نور و تابش خورشيد؛ 3- (در قديم) (شاعرانه) (به مجاز) زنِ زيبارو؛ چهره‌ي زيبا.